Πολυσύχναστοι δρόμοι, πλατείες, εμπορικά, εστιατόρια, μαγαζιά γεμάτα με ανθρώπους.. Μπορεί όμως να αισθανόμαστε μόνοι; Να νοιώθουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι τόσο κοντά μας αλλά να είναι στην πραγματικότητα πολύ μακριά μας..
Μια κοπέλα καθόταν σε μία καφετέρια μόνη της. Το πρόσωπο της ήταν μελαγχολικό και σκεπτικό. Κοιτούσε επίμονα μια παρέα που ήταν δίπλα της. Άραγε σκέφτηκα είναι μόνη κατ’ επιλογήν αυτή τη στιγμή ή όχι;
Μοναξιά με μοναχικότητα είναι κάτι διαφορετικό. Στην μοναχικότητα επιλέγουμε εμείς να είμαστε μόνοι αλλά στην μοναξιά το βιώνουμε χωρίς να το θέλουμε..
Ποιοι θα μπορούσαν να είναι κάποιοι λόγοι που μπορεί να μας κάνουν να νοιώθουμε μέσα μας μοναξιά;
Ίσως το αίσθημα ότι κανείς δεν μας νοιάζεται πραγματικά ή δεν μας καταλαβαίνει. Όταν δεν υπάρχει κάποιος γύρω μας που να νοιώθουμε ότι μπορούμε να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά μαζί του. Ή όταν από τους δικούς μας ανθρώπους εισπράττουμε αδιαφορία.
Μπορεί να αισθανόμαστε μοναξιά επειδή σε αυτή την περίοδο της ζωής μας δεν έχουμε φίλους ή δεν υπάρχει κάποιος σύντροφος. Μπορεί να έχουμε βιώσει κάποιον χωρισμό ή απώλεια.
Ίσως οι ρυθμοί ζωής μας να είναι γρήγοροι, οι απαιτητικές καθημερινές μας υποχρεώσεις να μην μας δίνουν την πολυτέλεια του χρόνου για να δημιουργήσουμε καινούριες φιλίες ή να συνεχίζουν να υπάρχουν οι παλιές.
Όταν υπάρχει το αίσθημα μέσα μας ότι ‘’δεν ανήκουμε κάπου’’. Ότι για τους άλλους μπορεί να είμαστε μια δεύτερη επιλογή. Και είναι ένα αίσθημα που μπορεί να το νοιώθουμε από τότε που ήμασταν μικροί.
Υπάρχει περίπτωση κατά βάθος να φοβόμαστε την οικειότητα. Πιθανόν γιατί στο παρελθόν μπορεί να έχουμε πληγωθεί ή να έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη μας προς τους ανθρώπους.
Μπορεί να έχουμε υψηλά στάνταρ και απαιτήσεις από τους άλλους. Είναι κανόνας όμως ότι όταν ενθουσιάζομαι, απογοητεύομαι και εύκολα.
Η Κοινωνική αμηχανία μπορεί να είναι ένας άλλος λόγος. Νοιώθοντας ότι θα σχολιαστούμε από τους γύρω μας να είμαστε σφιγμένοι και να αποφεύγουμε τις κοινωνικές συναναστροφές.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποια και να είναι η αιτία, η μοναξιά μπορεί να μας κάνει να νοιώθουμε άγχος, θλίψη, απογοήτευση.
Αντί να σκεφτόμαστε ότι ‘’είμαστε μόνοι’’ μπορούμε να ψάξουμε μέσα μας ‘’ποιοι είναι οι λόγοι που είμαστε μόνοι’’.
Βγαίνοντας από το δικό μας φαύλο κύκλο τότε είναι σαν να δίνουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας για μια νέα αρχή.
Ας σκεφτούμε πώς θα νοιώθαμε εάν ξυπνούσαμε άραγε ένα πρωί και δεν ήμασταν πλέον μόνοι; Μήπως για να γίνει αυτό πραγματικότητα χρειάζεται να αναλογιστούμε για την δική μας μοναξιά;
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Βουλτσίδου Κατερίνα
Πρόσφατα σχόλια