Πώς μπορεί άραγε να νοιώθει ένας δικός μας άνθρωπος όταν πέσει στη παγίδα της κατάθλιψης;

Εάν μπορούσαμε να μπούμε  στο μυαλό του πιθανόν θα μας έλεγε:

 ‘’Τίποτα δεν είναι ίδιο. Τίποτα δεν είναι όπως παλιά.. Βλέπω τα πράγματα που παλιά χαιρόμουν αλλά είναι σαν να μην μπορώ να βρω πλέον χαρά σε αυτά. Ξαφνικά όλα αλλάζουν γύρω μου. Και οι γύρω μου θυμώνουν και ψάχνουν μια εξήγηση για το τι συμβαίνει, γιατί έχω αλλάξει και ξαφνικά φαίνεται καθαρά ότι ναι τελικά εγώ είμαι το πρόβλημα. Μα εάν μπορούσαν να δουν μέσα μου θα έβλεπαν ότι δεν είναι δική μου επιλογή για το πώς νοιώθω. Και εάν κοιτάξουμε πιο βαθιά το μόνο που δεν έχω ανάγκη είναι να με κρίνεις, να μου πεις τι να κάνω. Ίσως το μόνο που θέλω είναι να καθίσεις δίπλα μου και να μου δώσεις το χέρι σου, να με αγκαλιάσεις και να μου πεις απλά ‘’είμαι εδώ για σένα’’, μόνο αυτό τίποτα παραπάνω…’’.

Πολλές φορές στη προσπάθεια μας να βοηθήσουμε τον άνθρωπο μας που πάσχει από κατάθλιψη αλλά και στη δική μας αγωνία για το πώς μπορούμε να διαχειριστούμε αυτό που μας συμβαίνει λέμε φράσεις όπως:

         ‘’Ποιο είναι το πρόβλημα σου;’’

         ‘’Θα σταματήσεις να είσαι τόσο αρνητικός; Γίνε πιο αισιόδοξος ! ’’

         ‘’Όλοι έχουμε προβλήματα.’’

         ‘’Που είναι ο παλιός σου εαυτός;’’

         ‘’Δεν σε αναγνωρίζω, τι σου συμβαίνει.’’

         ‘’Τόσα πράγματα έχεις στη ζωή σου, τι σου λείπει;’’

         ‘’Υπάρχουν άνθρωποι που είναι σε πολύ χειρότερη θέση από σένα.’’

         ‘’Το να είσαι ευτυχισμένος και να βλέπεις θετικά τη ζωή είναι επιλογή σου.’’

Τέτοιες φράσεις όχι μόνο δεν θα βοηθήσουν αλλά θα βουλιάξουν ακόμα περισσότερο τον άνθρωπο μας στη κατάθλιψη.

Η πραγματικότητα είναι ότι ούτε το άτομο δεν μπορεί πλέον να αναγνωρίσει τον εαυτό του και ότι είναι σε αυτή την κατάσταση δεν είναι σε καμία περίπτωση δική του επιλογή…

Ίσως το μόνο που χρειάζεται είναι να μας νοιώσει κοντά του, δίπλα του, ότι είμαστε εκεί για να τον καταλάβουμε και όχι για κάποιον άλλο λόγο.

Μόνο τότε δίνοντας του απλά το χέρι μας και προσπαθώντας να μπούμε στη δική του θέση και στον δικό του τρόπο που αυτή τη στιγμή νοιώθει και αισθάνεται θα μπορέσουμε να το κινητοποιήσουμε να ζητήσει βοήθεια.

Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια

Βουλτσίδου Κατερίνα