Μέσα από την αναβλητικότητα αποφεύγουμε να κάνουμε κάτι που μας προκαλεί δυσφορία, ένταση και δεν μας κάνει να αισθανόμαστε καλά.
Να δώσω μάθημα στην εξεταστική το επόμενο εξάμηνο για να είμαι καλύτερα προετοιμασμένος, να μην ψάξω τώρα για δουλειά αλλά να το αφήσω για τον επόμενο μήνα, θα πάρω τηλέφωνο και θα το τακτοποιήσω άλλη μέρα. Αυτές είναι μερικές από τις δηλώσεις που μπορεί να κάνουμε αλλά μετά κάτι μέσα μας να στέκεται εμπόδιο στο να τις πραγματοποιήσουμε.. Ή να βρίσκουμε κάποιες δικαιολογίες στο να μην το κάνουμε.
Νοιώθουμε ένα αίσθημα εικονικής ασφάλειας και ανακούφισης. Ότι δεν ερχόμαστε σε επαφή με κάτι δυσάρεστο για εμάς.
Ποιοι θα μπορούσανε να είναι κάποιοι λόγοι που μας κάνουν να αναβάλλουμε να δράσουμε;
Είναι μια μορφής αντίδρασης ιδίως εάν όταν ήμασταν παιδιά υπήρχαν πολλά ‘’πρέπει’’ και κανόνες στη ζωή μας. Είναι σαν να μας δημιουργείται με αυτό τον τρόπο ένα αίσθημα ότι εμείς ελέγχουμε την κατάσταση.
Οι υψηλές απαιτήσεις που μπορεί να βάζουμε στον εαυτό μας μπορεί να μας οδηγεί στο να μην δοκιμάζουμε κάτι εάν δεν ήμαστε βέβαιοι ότι όλα θα πάνε καλά. Κάτι τέτοιο βέβαια είναι δύσκολο να καθησυχαστεί γιατί δεν είναι στο χέρι μας να ελέγξουμε όλους τους παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν το αποτέλεσμα.
Συσσωρευμένος θυμός, αίσθημα θλίψης, πεσμένη διάθεση που επειδή δεν εκφράστηκαν όταν έπρεπε, στρέφονται τώρα προς τον εαυτό μας μέσα στην ουσία από να τον αυτοσαμποταρούμε.
Στην αρχή μπορεί να το βρίσκουμε αυτό σαν κάτι ανακουφιστικό που μας απαλλάσει από το αίσθημα της δυσφορίας στο να έρθουμε αντιμέτωποι με μία κατάσταση που δεν θέλουμε. Στα μάτια μας όμως με το πέρασμα του χρόνου φαντάζει όλο και πιο δύσκολο να γίνει.. Άγχος, ανησυχία αρχίζουν να παίρνουν μέσα μας πολύ μεγαλύτερη διάσταση.
Επιπλέον με το πέρασμα του χρόνου η αναβλητικότητα θα μας οδηγήσει να είμαστε όλο και λιγότερο ευχαριστημένοι από τη ζωή μας και να νοιώθουμε περισσότερο θλιμμένοι στην καθημερινότητα μας.
Αυτό που θα βοηθούσε είναι να επικεντρωθούμε στο ‘’τώρα’’ και να κάνουμε αυτό που θα θέλαμε χωρίς να αφήσουμε το περιθώριο να εισχωρήσουν πολλές αρνητικές σκέψεις που θα μας λένε να μην το κάνουμε.
Μέσα από το να αναβάλλουμε υπάρχει μία εικονική αίσθηση ότι κερδίζουμε ώρες προσωπικού χρόνου αλλά η πραγματικότητα είναι ότι με το πέρασμα του χρόνου μας κλέβει τα όνειρα και τις ελπίδες μας..
Ας αναρωτηθούμε εάν αξίζει να αναβάλλουμε για αύριο κάτι που θα μπορούσαμε να κάνουμε σήμερα..
Κατερίνα Βουλτσίδου
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Πρόσφατα σχόλια