Για να νοιώσουμε σιγουριά και ασφάλεια με τον εαυτό μας χρειάζεται να καλυφθούν κάποιες πυρηνικές συναισθηματικές ανάγκες στην παιδική μας ηλικία.
Η πρώτη και κύρια ανάγκη μας ως παιδί είναι να δημιουργηθεί ένας ασφαλής δεσμός με κάποιο άτομο όπου θα μπορέσουμε να εισπράξουμε ασφάλεια, σταθερότητα, φροντίδα, αποδοχή. Να υπάρχουν ρεαλιστικά όρια. Σημαντικό είναι να εκφράσουμε τις ανάγκες και τα συναισθήματα μας, να νοιώσουμε αυτονομία, ώστε να μπορέσουμε μελλοντικά να βρούμε τη δική μας προσωπική ταυτότητα.
Τα τραύματα που μπορεί να έχει καθένας από εμάς στην παιδική του ηλικία μπορεί να αφήσουνε ανεξίτηλες πληγές μέσα μας ειδικά όταν σαν παιδάκι βιώσουμε συναισθηματική, σωματική , σεξουαλική κακοποίηση ή ακόμα και παραμέληση.
Ένας άνθρωπος αιχμάλωτος ενός παλιού πόνου νοιώθει ευάλωτος να αντιμετωπίσει διάφορες καταστάσεις, υπομένει για τον ίδιο τρομερά βασανιστικά αισθήματα και είναι σαν να είναι εγκλωβισμένος στο παρελθόν στο σημείο που είχανε δημιουργηθεί τα παιδικά του τραύματα.
Εάν τα συναισθήματα ενός παιδιού καταπιεστούν, και κυρίως συναισθήματα όπως ο θυμός και ο πόνος τότε ως ενήλικας θα κρύβει μέσα του ένα θυμωμένο, πληγωμένο παιδί που δεν του επιτρέπει να ολοκληρωθεί ως προσωπικότητα και να ευτυχίσει.
Το πληγωμένο παιδί μέσα του θα παρεμβαίνει στην ενήλικη ζωή του και θα τον επηρεάζει.
Κατάθλιψη, άγχος, κρίσεις πανικού, φοβίες, ψυχοσωματικά συμπτώματα, εξαρτημένη συμπεριφορά, δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις, κενό, θλίψη, έντονες εκρήξεις θυμού, όχι επαφή με τα συναισθήματα, τις ανάγκες, τις επιθυμίες, έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους άλλους, αίσθημα ότι οι άλλοι ‘’θα με πληγώσουν’’, ‘’θα με εκμεταλλευτούν’’, μπορεί να είναι μερικά μόνο σημάδια ότι κουβαλάμε μέσα μας ένα πληγωμένο παιδί.
Τα συμπτώματα αυτά όμως όσο δυσάρεστα και εάν είναι μπορεί να αποτελέσουν και την αρχή ώστε να επουλωθεί το τραύμα μας εφόσον όταν βγούνε στην επιφάνεια ανακαλύπτουμε τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας που πολλές φορές δεν ξέρουμε καν ότι υπάρχει.. Επιπλέον ελευθερώνουμε τη ζωή μας από τη σκιά του παρελθόντος. Όταν το τραύμα μας βγει προς τα έξω μπορεί να αποκτήσει άλλο νόημα και θέση στη ζωή μας και να μην ασκεί την ίδια επιρροή πάνω μας..
Το πληγωμένο παιδί μέσα μας ζητάει την δικαίωση του πόνου του. Χρειάζεται να το ακούσουμε, να το αφήσουμε να μιλήσει, να το εκφράσουμε, να ψάξουμε τι έχει να μας πει, να του δώσουμε την ευκαιρία να βγει προς τα έξω αλλιώς πάντα θα υπάρχει μέσα μας και θα μας επηρεάζει με τον ένα και με τον άλλο τρόπο…
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Βουλτσίδου Κατερίνα
Πρόσφατα σχόλια