Φαγητό, κάτι που για κάποιους ανθρώπους είναι κάτι παραπάνω από το ‘’καλύπτω την βιολογική μου πείνα’’. Μέσα από αυτό στην ουσία καλύπτεται ένας πυρήνας συναισθηματικών αναγκών.
Μπορεί να τρώμε επειδή είμαστε στεναχωρημένοι, αγχωμένοι, χαρούμενοι, θυμωμένοι, μπορεί και από ανία ή από αισθήματα κενού μέσα μας.
Είναι σαν το φαγητό να γίνεται ένα ναρκωτικό για εμάς που θα μας ανακουφίσει από το άγχος μας, τους φόβους μας, τις ανασφάλειες μας.
Τι εννοούμε με τον όρο συναισθηματικό φαγητό; Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Γυρνάω σπίτι μου μετά από μία μέρα που υπήρχε ένταση, κούραση και αρχίζω να τρώω και συνεχίζω να τρώω παρόλο που χόρτασα. Και μετά έρχονται οι ενοχές. ‘’Γιατί δεν μπορώ να συγκρατήσω τον εαυτό μου’’; Που αυτό όμως δημιουργεί περισσότερο άγχος, ένταση και πάλι η διέξοδος είναι το φαγητό.
Στην ουσία μέσα από αυτό είναι σαν να ταΐζουμε τα συναισθήματα μας.
Πολλές φορές συμβαίνει να υπάρχει δυσκολία απώλειας βάρους που οφείλεται όμως στο μυαλό μας και όχι εξαιτίας του μεταβολισμού μας.
Ποιες είναι οι αιτίες του συναισθηματικού φαγητού;
Όταν οι γονείς επιβραβεύουν ή εκφράζουν τα συναισθήματα τους μέσα από το φαγητό.
Πολλές κοινωνικές εκδηλώσεις είναι συνδεδεμένες με αυτό όπως γάμοι, βαφτίσια και άλλα διάφορα.
Η Υπερκατανάλωση φαγητού θα μπορούσε σε κάποιους ανθρώπους να είναι διέξοδος. Να προσφέρει ένα είδος εικονικής ασφάλειας.
Θα μπορούσε να πάρει την μορφή εκτόνωσης από αρνητικά συναισθήματα, φόβους, ανασφάλειες.
Πολλές φορές συμβαίνει όταν νοιώθουμε ότι έχουμε χάσει τον έλεγχο της ζωής μας ή κάποιος άλλος μας ασκεί έλεγχο τότε μπορεί να λειτουργεί ως καταφύγιο για εμάς.
Είναι άμεσα συνδεδεμένο και με μία αρνητική εικόνα που μπορεί να έχουμε για το σώμα μας.
Ίσως είναι και μία αυτοτιμωρητική στάση προς τον εαυτό μας όταν έχουμε μάθει να μην τον εξωτερικεύουμε τον θυμό μας αλλά να τον στρέφουμε μέσα μας.
Τι μπορούμε να κάνουμε εάν νοιώθουμε ότι το φαγητό έχει πάρει άλλες διαστάσεις μέσα μας;
Βοηθητικό θα ήταν ένα ημερολόγιο διατροφής. Σαν μια μορφή αυτοπαρατήρησης όπου θα καταγράφουμε τις ποσότητες που καταναλώνουμε, τις ώρες, τι σκέψεις και τι συναισθήματα συνδέονται πιο έντονα με το φαγητό.
Χρειάζεται να προσπαθούμε να διαχωρίσουμε την φυσιολογική πείνα από την συναισθηματική. Τρώμε αυτή τη στιγμή επειδή πεινάμε πραγματικά ή για άλλο λόγο;
Επίσης δεν θα πρέπει να βάζουμε τον εαυτό μας σε αυστηρή δίαιτα γιατί θα υπάρχει μέσα μας έντονος περιορισμός και κατά πάσα πιθανότητα θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.
Να κατανοήσουμε το κομμάτι του εαυτού μας που έχει αυτή τη σχέση με το φαγητό και να μην το επικρίνουμε . Στην ουσία το φαγητό έρχεται να καλύψει βαθύτερους φόβους μας, αγωνίες μας, αισθήματα μοναξιάς, απόρριψης και πολλά άλλα οπότε βάζοντας τα μαζί του είναι σαν να τα βάζουμε στο τέλος με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Το συναισθηματικό φαγητό είναι στην ουσία τα συναισθήματα, οι φόβοι μας, οι ανασφάλειες μας που θέλουν να βγούνε από μέσα μας και επειδή δεν βρίσκουν τρόπο να εκφραστούν στο τέλος ξεσπάνε μέσα από εκεί..
Όταν έχουμε τέτοια σχέση μαζί του η πείνα δεν προέρχεται από το στομάχι μας αλλά από τις ενδοψυχικές μας συγκρούσεις…
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Βουλτσίδου Κατερίνα
Πρόσφατα σχόλια