Μου είχε πει κάποιος ‘’Αυτό που συνειδητοποιώ και αισθάνομαι είναι ότι δεν θα ικανοποιώ τους άλλους όσο θα ήθελα αλλά από την αντίπερα όχθη, υπάρχει αυτό το αίσθημα ότι κουράστηκα να ικανοποιώ τους άλλους συνεχώς και θα ήθελα να ικανοποιήσω εμένα, και αυτό μου βγαίνει σαν μια κραυγαλέα φωνή μέσα μου’’.
Ήταν ένας άνθρωπος μπερδεμένος, αποπροσανατολισμένος, που είχε χαθεί από τα δικά του τα θέλω, από τις δικές του επιθυμίες, στην προσπάθεια να ακούει και να ευχαριστεί τους άλλους. Και ένα μεγάλο ερωτηματικό υπήρχε στη ζωή του, ποιος είμαι; Είμαι αυτός που θέλουν οι γονείς μου, η σύντροφος μου, οι φίλοι μου, η κοινωνία;
.
Από μικροί όταν είμαστε πόσοι από εμάς δεν έχουμε ακούσει λέξεις όπως ‘’μη’’, ‘’δεν’’, ‘’πρέπει’’; Πόσοι δεν έδωσαν μεγαλύτερη σημασία στα ‘’θέλω’’ των άλλων και στην πορεία χάσανε τα δικά τους ‘’θέλω’’; Που υπήρχε η έγνοια ‘’τι θα πει ο κόσμος’’.
Για να δούμε ποιοι πραγματικά είμαστε θα πρέπει να κάνουμε μια ενδοσκόπηση και να δούμε τι θα μας έκανε να είμαστε καλά και να είμαστε ευτυχισμένοι.
Δεν χρειάζεται να προβάλλουμε τις επιθυμίες των άλλων πάνω μας.
Ο καθένας μας είναι διαφορετικός. Έχει τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα, έχει την δική του ενδιαφέρουσα ταυτότητα που είναι τόσο μοναδική όσο είναι και το δαχτυλικό μας αποτύπωμα που δεν το έχει κάποιος άλλος πέρα από εμάς.
Χρειάζεται μια καλή ισορροπία μεταξύ των ‘’πρέπει’’ και των ‘’θέλω’’.
Πότε το ‘’πρέπει ‘’ γίνεται καταστροφικό; Όταν ζούμε μόνο με αυτό. Εις βάρος των δικών μας αναγκών και επιθυμιών.
Όποια ηλικία κι αν έχουμε, μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε τι πραγματικά θέλουμε..
Και να θυμάσαι εσύ ορίζεις τη ζωή σου. Μην αφήνεις άλλους ανθρώπους να γράφουν την ιστορία της δικής σου ζωής..
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Βουλτσίδου Κατερίνα
Πρόσφατα σχόλια