Πολλοί από εμάς νοιώθουμε ότι η ζωή μας βρίσκεται σε ‘’αδιέξοδο’’. Αυτό μπορεί να μας προκαλεί πολλά συναισθήματα όπως: απελπισία, θλίψη, αγανάκτηση, πολλές φορές και θυμό.
Τα αδιέξοδα για τον καθένα μας μπορεί να είναι πολλά.. Να νοιώθουμε εγκλωβισμένοι σε μία σχέση, στο γάμο μας, στην εργασία μας, μπορεί και στην ίδια την καθημερινότητα μας και στον τρόπο ζωής μας . Να αισθανόμαστε ότι η ζωή μας δεν είναι αυτή που επιθυμούμε αλλά ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό.
Τι μπορεί να στέκεται εμπόδιο στο να ξεφύγουμε από το αδιέξοδο μας;
Όταν έχουμε συνηθίσει στη ζωή μας να βλέπουμε τα πράγματα από μία οπτική.
Η παγίδα των σκέψεων μας. Οι σκέψεις μας προσδιορίζονται μέσα από το τι μας έμαθαν στη παιδική μας κυρίως ηλικία. Πολλές από αυτές τις σκέψεις μπορεί να μας κάνουν να αισθανόμαστε ενοχές, φοβίες, να επηρεάζουν την αυτοεκτίμηση μας και την εμπιστοσύνη προς τον εαυτό μας. Χρειάζεται να τις φιλτράρουμε, ίσως και να αμφισβητήσουμε κάποιες από αυτές. Μπορεί να είναι λανθασμένες πεποιθήσεις που μας δημιούργησαν οι ‘’σημαντικοί’’ άλλοι για εμάς.
Όταν ρίχνουμε την ευθύνη μόνο στους άλλους,είναι σαν να αποκτούμε παθητικό ρόλο και σαν να γινόμαστε θεατές της ίδιας μας της ζωής.
Κάτι άλλο που μπορεί να συντηρεί το αδιέξοδο μας είναι η ασφάλεια του ‘’οικείου’’ για εμάς και η ανασφάλεια του ‘’άγνωστου’’. Μήπως όμως μένοντας σε αυτή την εικονική ασφάλεια είναι σαν να μένουμε και στο αδιέξοδο μας;
Όταν απελπιζόμαστε και νοιώθουμε εγκλωβισμένοι ας βάλουμε τον εαυτό μας στην παιδική μας ηλικία. Τότε που είχαμε τόσα όνειρα για το μέλλον μας. Αξίζει να αναρωτηθούμε στο εάν θα συμβιβαστούμε στο ‘’προσωπικό μας αδιέξοδο’’ ή στο εάν θα κυνηγήσουμε τη ζωή μας και τα όνειρα μας..
Πρόσφατα σχόλια