‘’Κάθομαι σε κοιτάω και αναρωτιέμαι εάν είσαι ο ίδιος άνθρωπος, αυτός που είχα γνωρίσει και ερωτεύτηκα. Νοιώθω ότι έχω απομακρυνθεί από σένα, υπάρχει ένα κενό που δεν μπορώ να σου εξηγήσω τι ακριβώς είναι. Τι μας οδήγησε έως εδώ; Θα ήθελα να το αλλάξω αλλά δεν μπορώ.. Ίσως φταίνε κάποιες καταστάσεις, ίσως τα προβλήματα της ζωής, η ρουτίνα της καθημερινότητας που πολλά πράγματα σε κάνει να τα συνηθίζεις και να μην τα απολαμβάνεις, είναι σαν να έγινες και εσύ μέρος της ρουτίνας μου. Ψάχνω να σε βρω και δεν σε βρίσκω… Είναι σαν να έχουμε σχέση αλλά στην πραγματικότητα είμαστε μόνοι…’’
Αυτές είναι κάποιες σκέψεις ενός ζευγαριού που έχει απομακρυνθεί και βιώνει μοναξιά στη μεταξύ τους σχέση.
Μοναξιά και σχέση παρόλο που φαίνονται αντιφατικές έννοιες στην πραγματικότητα όμως μπορεί να συνυπάρχουν.
Όταν η μοναξιά μπαίνει στη ζωή του ζευγαριού τότε απειλεί τη σχέση τους, γκρεμίζει τα όνειρα τους, τις προσδοκίες τους.
Άραγε το ερώτημα είναι πώς δύο άνθρωποι που ερωτευτήκαν, έκαναν όνειρα μαζί, φθάσανε στο σημείο να νοιώθουν μόνοι, πώς είναι δυνατόν να γίνεσαι ξένος με τον άνθρωπο που επέλεξες να είσαι μαζί;
Ίσως ένας λόγος θα μπορούσε να είναι το άγχος της καθημερινότητας, ο σημερινός τρόπος ζωής. Όμως δεν είναι μόνο αυτό.. Συχνά μέσα στη σχέση δεν εκφράζονται οι πραγματικές ανάγκες και τα ‘’θέλω’’. Δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ του ζευγαριού και ο καθένας είναι προσανατολισμένος στο ‘’εγώ’’ και όχι στο ‘’μαζί’’. Σε μια σχέση χρειάζεται συνεχή προσπάθεια, να δουλεύεται συνέχεια η σχέση μέσα στην καθημερινότητα, όμως αυτό που συχνά συμβαίνει και είναι και η παγίδα είναι η σχέση να αρχίζει να γίνεται δεδομένη. Πολλές φορές το ζευγάρι δυσκολεύεται να παραδεχτεί ότι κάτι δεν πάει καλά και όταν το καταλαβαίνει είναι πλέον αργά γιατί η απομάκρυνση μεταξύ τους έχει ήδη γίνει.
Τι μπορούμε να κάνουμε εάν νοιώθουμε ότι έχει ήδη συμβεί στη σχέση μας και νοιώθουμε πλέον ξένοι ο ένας με τον άλλον;
Είναι καλό να μιλήσουμε στο σύντροφο μας για αυτό που αισθανόμαστε για να δούμε και αυτός πώς νοιώθει. Να κάνουμε μια συζήτηση μαζί του με ηρεμία, χωρίς εντάσεις και να ακούσουμε προσεκτικά και την δική του άποψη.
Να ξεκινήσουμε μια δραστηριότητα ή να κάνουμε πράγματα μαζί, κάτι που θα μπορούσε να σπάσει τον φαύλο κύκλο της ρουτίνας.
Χρειάζεται να αποδεχόμαστε τον άλλον όπως είναι. Αυτό σημαίνει να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε και τις αρνητικές του πλευρές. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ούτε εμείς είμαστε τέλειοι αλλά ούτε ο σύντροφος μας.
Να επικεντρωθούμε στα κομμάτια που μας τράβηξαν στον σύντροφο μας και επιλέξαμε να είμαστε μαζί του.
Φυσικά υπάρχει και το ενδεχόμενο η σχέση να έχει δεχθεί τόσο μεγάλη φθορά που να είναι δύσκολο να συνεχιστεί. Μπορεί να νοιώθουμε πλήρως αποδιοργανωμένοι. Τότε πιθανόν η λύση μπορεί να είναι να πάρουμε ξεχωριστούς δρόμους, που άλλωστε η πραγματικότητα είναι ότι εφόσον νοιώθουμε έτσι πιθανόν έχουμε ήδη πάρει απλά δεν το έχουμε καταλάβει.
Η μοναξιά σε μια σχέση και η σιωπή που δημιουργεί εάν δεν παλέψει το ζευγάρι να την αντιμετωπίσει, θα προμηνύσει το τέλος της σχέσης ή μια σχέση που και να μην υπάρχει τέλος θα υπάρχει ρουτίνα. Θα υπάρχει όχι ‘’θέλω’’ να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο αλλά ‘’συνήθισα’’ να είμαι μαζί του. Και αυτό είναι ένας μονόδρομος για δύσκολα συναισθήματα όπως πικρία, απελπισία, θυμός, απογοήτευση, ψυχική κούραση, απέραντη μοναξιά…
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Βουλτσίδου Κατερίνα
Πρόσφατα σχόλια